“… สมณะคือจะต้องไม่มีความโลภ จะต้องไม่มีความอิจฉา… ผู้ที่จะเป็นสมณะก็คือผู้ที่จะต้องสงบระงับจากบาปแล้วมาปฏิบัติตัว เสียสละเพื่อประโยชน์สุขแก่ประชาชน… พอเวลาพระสร้างพลังจิตมากขึ้นมาแล้ว ท่านก็อยากจะทําประโยชน์คือเทศนาโปรดญาติโยมด้วยความจริงใจว่า ขอให้ญาติโยมทั้งหลายได้เห็นอรรถเห็นธรรม มีดวงตาเห็นธรรม และถ้าเป็นอย่างงั้นจริง ๆ แล้ว ก็ถือว่าเป็นสมณะ…”