“…เมื่อความอดทนอันนี้เพิ่มขึ้นแล้วก็กลายเป็น วิริยะ คือความเพียร เมื่อเป็นความเพียร ทำไปเรื่อยไม่หยุด ทีนี้ก็กลายเป็น อุตสาหะ สุดท้าย อุตสาหะก็คือเลยจากความเพียรไป ความเพียรนี่ก็เพียรอยู่ แต่ว่าเพียรแล้วเพียรอีก…รวมกันก็เรียกว่าอุตสาหะ จึงเรียกว่า ขันติ วิริยะ อุตสาหะ ถ้าหากว่ามี ๓ นี่แล้ว เราจะได้ไปพบสิ่งที่เราต้องการคือ ดวงตาเห็นธรรม…”