“…องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสว่า จิตฺตํ ทนฺติ สุขาวหํ (จิตตัง ทันตัง สุขาวะหัง) ท่านทั้งหลายจงมาฝึกใจของเราเถิด การทำที่ว่าฝึกนั่นก็คือ การทำสมาธิ นั่นเอง … ความดีที่ถูกบรรจุลงไปก็เหมือนกันกับการไล่น้ำเสีย ความไม่ดีนั่นเขาเรียกว่า เปรียบเหมือนกับน้ำเสีย ความดีนั่นเปรียบเหมือนกันกับน้ำดี พอน้ำดีมันมากขึ้น ๆ น้ำเสียมันก็จางลงไป…ในที่สุดน้ำเสียมันก็หนีไปหมด ก็เหลือแต่น้ำดี บริโภคได้…”