“…ร่างกายนั้นข่มเห่งได้ แต่ข่มเหงทางใจนี้ข่มเห่งกันไม่ได้ เพราะใจนั้นอยู่เหนือสิ่งอื่นใด เพราะฉะนั้น ในร่างกายตัวของคนเรานี่จึงมีใจเป็นสำคัญ เขาเรียกว่า ใจนี้เป็นผู้บัญชาการสูงสุด ไม่มีใครบัญชาการได้นอกจากใจเราเอง… พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วว่า เรามีกิเลสที่อยู่ในจิตใจของเรานี่ ที่เราเอามันออกไม่ได้ เพราะฉะนั้น ก็จะมีสมาธินี่เป็นเครื่องที่จะทำให้จิตใจนี่กลายเป็นคุณค่าที่สูง… ”