“…ใจคนเรานี่ไม่ตาย บาปก็ดี บุญก็ดี ใจจะเป็นคนเก็บไว้… เราทำจะที่ลับที่แจ้ง ไม่ว่าทำที่ไหน ใจของเราจะเก็บไว้หมด ไม่ใช่เก็บไว้เฉย ๆ เก็บไว้แล้วใช้กรรมต่อไป… เมื่อเราได้สร้างความดีมาตลอดระยะเวลาแล้ว ใจของเรานี่ก็จะกลายเป็นแก้วสารพัดนึก จะเป็นใจที่มีความบริสุทธิ์ จะเป็นใจที่มีความเรียกว่า ชื่นชมอยู่ในจิตใจของตน…”